عبدالله سعدی در سال ٦٠٦ ه-ق در شیراز به دنیا امد.سال ٦٩٠ ه-ق در شیراز دار فانی وداع گفت.آن گونه که خود گفته است پدر و مادرش و خانواده اش از عالمان دین بوده اند.در مدرسه ی نظامیه بغداد تحصیل می کرد.حدود ٣٠ سال از عمرش در سفر به دور دنیا گذشت.شهرت سعدی بیشتر در غزل سرایی های اوسا.او ٢ کتاب دارد:بوستان یا سعدی نامه و گلستان.

بی تو چه کنم در این دنیا/بی تو هستم تنهای تنها

هرکی عشق ندارد بی روح و بی جسم است/گر داشته باشد با احساس و والاست

عاشق واقعی ان است که جان دهد/چو نباشد برود یک گوشه جان دهد

عشقی که در او نباشد صداقت/می شود بی روح و بی محبت

اگر در عشق راستش رانگی اصلا/عشقت از تو دور می شود صحوا

مجید کوهی

اینه چون نقش تو بنمود راست/خود شکن ایینه شکستن خطاست

نظامی گنجه ای

دل به هرکس بستم به من نگاهی نکرد/چه کنم از دردم تو میگی باید چه کرد

مجید کوهی

علم بال است مرغ جانت را/بر سپهر او برد روانت را

دل بی علم چشم بی نورست/مرد نادان ز مردمی دورست

نیست اب حیات جز دانش/نیست باب نجات جز دانش

دل شود گر به علم بیننده/راه جوید به افریننده

ان چه در علم بیش می باید/دانش ذات خویش می باید

اوحدی مراغه ای